"Fringe" (4×08): Sny, marzenia i David Robert Jones

Twórcy "Fringe" żmudnie ciągną swój serialowy eksperyment, choć tym razem prawdopodobnie zapomnieli dostarczyć scenariusz na plan zdjęciowy. O czym był ten epizod? O próbie znalezienia pomocy? O rozczarowaniu dotychczasowymi sojusznikami i odnajdywaniu nowych? O odkrywaniu zagrożenia wiszącego nad obydwoma światami? O kolejnym pałętającym się po miejscu publicznym shapeshifterze? O strzelaniu do podwładnych? Wszystkie z powyższych? Żadne? Przyznam szczerze – nie wiem.

Jestem zaskoczony, bo to pierwszy odcinek "Fringe", w którym scenarzystom nie udało się złożyć w spójną całość dość banalnej historii. W skrócie: Peter (Joshua Jackson) wciąż marzy o powrocie do domu – nic nowego, w końcu planuje zrobić coś w tym zakresie – zrozumiałe, nie może liczyć na pomoc Waltera (John Noble) – brzmi znajomo… więc wyrusza na drugą stronę, by o pomoc prosić Walternate'a. Po drugim planie dalej hasają shapeshifterzy, a wszyscy szpiegują i podejrzewają wszystkich. Koniec skrótu.

Nie można jednak odmówić uroku poszczególnym scenom. Świetnie wypadają spotkania dwóch Lincolnów (Seth Gabel) oraz moment, w którym jeden z nich podszywa się pod drugiego. Otwierający odcinek sen Petera oraz jego rozmowa z Elisabeth (Orla Brady) robią ogromne wrażenie, a przez krótki moment można naprawdę zatęsknić za wcześniejszymi sezonami. W ten nurt nostalgii wpisuje się pojawienie się po długiej przerwie i w jednym kawałku Davida Roberta Jonesa (Jared Harris) – szkoda, że na tak krótko i oby nie zginęło mu się zbyt szybko.

Niestety obserwowanie pozostałych bohaterów mnoży jedynie wątpliwości co do kierunku, w którym zmierza produkcja. W "Back to Where You've Never Been" Olivia (Anna Torv) bez chwili zastanowienia łamie dane słowo, a pułkownik Broyles (Lance Reddick) i Walternate zdają się dokonywać drastycznych zwrotów we własnym postępowaniu. Mam nadzieję, że sugerowanie znaczących przemian jest jedynie zasłoną dymną, bo brak subtelności w ich dokonywaniu kojarzy się niestety ze sposobem budowania postaci na potrzeby gal wrestlingowych.

I wciąż za bardzo nie wiem, jak mam oceniać ten odcinek. Trudno określić, czy nawet kwalifikuje się do bycia odrębną całością. Jednak skoro już była mowa o snach i marzeniach, to zamiast ostatecznej oceny wspomnę jedynie, że przez moment zamarzyło mi się "Fringe" powracające do ciekawego opowiadania solidnie napisanych historii. Niestety, chyba nie jest to już możliwe.