10 najlepszych muzycznych momentów "The End of the F***ing World"

O tym, że muzyka to nie tylko tło, ale też sposób nadawania znaczeń pewnym scenom, przekonaliśmy się już chociażby dzięki "Wielkim kłamstewkom" czy "Legionowi". Podobnie jest z "The End of the F***ing World". Twórcy dokonali świetnego wyboru piosenek, a ścieżka dźwiękowa skomponowana przez Grahama Coxona (Blur) to materiał, który rewelacyjnie sprawdza się nie tylko w serialu, ale i jako samodzielna płyta.

Przedstawiam swoje ulubione momenty muzyczne z "The End of the F***ing World" z zastrzeżeniem, że nie wszystkie zmieściły się w pierwszej dziesiątce. Na końcu tekstu znajdziecie playlistę Spotify ze wszystkimi kawałkami, które pojawiły się w produkcji Channel 4 i Netfliksa. Miłego słuchania!

"Laughing on the Outside" – Bernadette Carroll (odcinek 1)

Pierwsze sekundy "The End of the F***ing World". James przedstawia się, mówi, ile ma lat i zdradza, że najprawdopodobniej jest psychopatą. Następnie widzimy chłopaka idącego z deskorolką po ulicy. Cięcie do czerwonego napisu z tytułem serialu. Piosenka Bernadette Carroll to zapowiedź, że postawa "Uczucia? Nie znam" u naszych bohaterów to tylko maska. Utwór towarzyszy nam, kiedy poznajemy biografię Jamesa, jak również w momencie, kiedy nastolatek po raz pierwszy rozmawia z Alyssą. Kawałek wraca także na początku 3. odcinka w teaserze morderstwa – wtedy widzimy tylko krew na podłodze i jeszcze nie wiemy, do kogo ona należy…

"At Seventeen" – Janis Ian (odcinek 1)

Przejmujący utwór najlepiej zostanie zrozumiany przez tych, którzy na szkolnych dyskotekach nie mieli z kim tańczyć wolnych piosenek. "At Seventeen" słyszymy w trakcie imprezy w domu Alyssy. Pod wpływem problematycznej relacji z mamą oraz za sprawą okropnego ojczyma (Jeśli tak bardzo ci się nie podoba, odejdź. Mówię poważnie. Zrób nam wszystkim tę przysługę – mówi do Alyssy), dziewczyna podejmuje decyzję o ucieczce z domu. I przekonuje się, że spełnione uczucie może dotyczyć nie tylko szkolnych piękności.

"We Might Be Dead by Tomorrow" – Soko (odcinek 2)

James i Alyssa są już na gigancie, jednak dziewczyna tęskni za mamą. Kiedy dzwoni do domu, odbiera ojczym i oznajmia, że matka nie chce z nią rozmawiać. Alyssa wraca do pokoju mocno zraniona. Prosi Jamesa, by ten ją przytulił. W jego ramionach może spokojnie zasnąć. Gdy smacznie śpi, James ma flashbacki związane z krwią, jak również bardzo zaniepokojoną minę. Jego oczy zdają się mówić: chyba coś poczułem. Utwór "We Might Be Dead By Tomorrow" jest odrobinę proroczy, bo już za chwilę bohaterowie zetkną się ze śmiercią

"Settin' the Woods on Fire" – Hank Williams (odcinek 3)

Uciekinierzy postanowili nie wyróżniać się w tłumie, znaleźć kryjówkę i obmyślić dalsze kroki. Alyssa wymyśla, by włamać się do luksusowego domu. Dzieciaki szybko plądrują barek, bo skoro są w dorosłym domu, to muszą robić to co dorośli. Alyssa włącza gramofon i w głośnikach pojawia się "Settin' the Woods on Fire". James otrzymuje zaproszenie do tańca. Jest bardzo zakłopotany, ale jak stwierdza, Alyssie ciężko się odmawia. Dziewczyna proponuje mu taniec z zamkniętymi oczami. Obiecuje, że nie będzie podglądać, jednak nie może się powstrzymać. Myślę, że jest właściwie piękny – myśli Alyssa i ponieważ James nigdy nie inicjuje bliższego kontaktu, bohaterka postanawia pocałować chłopaka.

"I'm Sorry" – Brenda Lee (odcinek 3)

Słynny utwór pojawia się w momencie, w którym James spełnia swoją życiową zachciankę i zabija człowieka. Nie jest to jednak osoba, którą ustalił według pierwotnego planu – dlatego, że w tej zaplanowanej osobie James zdążył się zakochać. Chłopak zabija profesora, który chce zgwałcić Alyssę, a sądząc po znaleziskach w domu, gwałt byłby dopiero początkiem tortur. James mógłby powiedzieć "I'm sorry", ponieważ za późno zauważył swoje uczucie do Alyssy. Na szczęście zdążył zainterweniować w sytuacji, kiedy jej życie było zagrożone.

"Lonesome Town" – Ricky Nelson (odcinek 4)

Tę piosenkę słyszymy w momencie, w którym Alyssa postanawia opuścić Jamesa. Zorientowanie się, że dziewczyna odeszła, zajęło mu pół godziny. Oboje nie byli zadowoleni (delikatnie mówiąc), że teraz muszą działać sami. Opuszczony James przyznaje na głos bardzo ważną rzecz: Tego dnia doświadczyłem, że cisza potrafi być bardzo głośna. Ogłuszająca. Myślę, że mój ojciec przez całe życie unikał ciszy. W ciszy trudniej odgonić się od myśli. Następnie widzimy, jak chłopak wszystkimi siłami próbuje nie wybuchnąć płaczem. W końcu James przyznał, że nie jest psychopatą. Dodatkowy czynnik sprawiający, że piosenka wpada w pamięć, to fakt, że znalazła się ona również na soundtracku do "Pulp Fiction".

"Why Can't I Touch It?" – Buzzcocks (odcinek 5)

Świetna piosenka w ważnym momencie. Alyssa ucieka ze sklepu ze skradzionymi tamponami, po drodze stwierdzając: Czasami nie cierpię być dziewczyną. Pierwszy udany skok sprawia, że bohaterka chce ukraść kolejną rzecz. W sklepie pada jeden z moich ulubionych cytatów z serialu: Na filmach uciekinierzy zawsze wyglądają pięknie. Ja pier***ę. A Buzzcocks pytają: Skoro to wydaje się takie prawdziwe, że mogę to zobaczyć, poczuć, posmakować, usłyszeć, to czemu nie mogę dotknąć? F***ing hell…

"Voilà" – Françoise Hardy (odcinek 5)

Dzięki tej piosence nabrałam dodatkowych skojarzeń z "Moonrise Kingdom", bo tam mogliśmy usłyszeć "Le Temps de l'Amour". Utwor Françoise Hardy słyszymy, gdy ochroniarz wypuszcza Alyssę ze sklepu i daje jej przekąski na drogę. Co ja robię, do ku*** nędzy? – pyta samą siebie Alyssa i przypomina sobie, jak James przytulał ją na łóżku. Martwi się, co jeśli umarł. Ma wyrzuty sumienia, że on ją ocalił, a ona go zostawiła. Spotykają się w jadłodajni, w tym samym miejscu, gdzie się rozstali. Od tej pory są praktycznie nierozłączni. Voilà!

"Keep on Running" – The Spencer Davis Group (odcinek 6)

Przypomina się "Jak poznałem waszą matkę" i samochód Marshalla, w którym magnetofon zaciął się na "I'm Gonna Be (500 Miles)" The Proclaimers. W "The End of the F***ing World" podobna rzecz dzieje się w skradzionym samochodzie z zepsutym radiem i płytą CD, na której działa jeden utwór. To była dobra piosenka. Ale jej urok zmniejszył się z czasem – podsumował James.

"In My Room", "Bus Stop", "Walking All Day" i inne utwory – Graham Coxon (wszystkie odcinki)

Pamiętam pierwsze oglądanie "The End of the F***ing World" i moment, w którym Alyssa i James palą ubrania oraz prześcieradło zabitego profesora (odcinek 4). W tle przygrywa im cudowny utwór. Wtedy jeszcze ja i mój Shazam nie wiedzieliśmy, co to, ale chwilę później wszystko się wyjaśniło – to "In My Room" z soundtracku do serialu, który został nagrany przez Grahama Coxona (Blur). Piosenka pojawia się w jednym z najbardziej tarantinowskich momentów serialu i w momencie, w którym Alyssa mówi ważne słowa:

To dziwne. Często w życiu nie rejestrujesz ważnych momentów, kiedy one się dzieją. Dostrzegasz ich znaczenie dopiero po jakimś czasie, gdy nabierzesz perspektywy. [Spotkanie Jamesa w szkole] To był początek czegoś. Czegoś wielkiego. Może czegoś wielkiego i okropnego. Naprawdę okropnego. Właśnie-pier***isz-sobie-całe-życie okropnego.

Inny świetny utwór, "Bus Stop", pojawia się w 5. odcinku, kiedy Alyssa budzi się po samotnej nocy spędzonej na przystanku. Wstaje, zaczyna iść przed siebie i próbuje wytłumaczyć sobie, dlaczego opuszczenie Jamesa było dobrą decyzją. Wtedy dostaje okres. Dziewczyny zrozumieją. "Bus Stop" pojawia się także w jednym z kulminacyjnych punktów serialu, w 6. odcinku, kiedy bohaterowie w końcu docierają do Leslie'ego, ojca Alyssy.

"Walking All Day" Coxona wybrzmiewa w 2. odcinku, kiedy samochód ojca Jamesa eksploduje w lesie. Piosenkę słyszymy też pod koniec 8. odcinka, kiedy James i Alyssa spędzają ostatnią wspólną noc. Wtedy to James pierwszy całuje Alyssę i przejmuje inicjatywę.

Utwory skomponowane przez Grahama Coxona pojawiają się w wielu innych ważnych momentach, jak np. "The Snare" w końcowej akcji 8. odcinka. Przy "The End of the F***ing World" Coxon zadebiutował jako twórca soundtracku i bez dwóch zdań debiut uznaję za udany.

1. sezon "The End of the F***ing World" jest dostępny w serwisie Netflix.